Dyskusja:Łuk (broń)
W artykule brak informacji o współczesnym łuku sportowym, a jest to dość obszerny temat. Napisane jest każdy łuk składa się z...." nieprawda - nie dotyczy to łuku sportowego.
W sekcji o technice strzelania także są błędy - jeśli zastosujemy tą treść do łuku sportowego. Czy to co jest o technice jest ok? Nie wiem bo nie znam sie na łucznictwie tradycyjnym.
Propozycje zmian dot. łuku sportowego:
- Opis budowy łuku sportowego: Łuk sportowy składa sie z majdanu -nie drzewca (metalowego lub drewnianego), ramion - obecnie kompozytowych, systemu obciążenia, celownika, podstawki pod strzałę, butonu, klickiera, cięciwy.
- W przypadku łuku sportowego dłoń nie stanowi powierzchni dla strzały, strzała opiera się tylko i wyłącznie na podstawce przymocowanej do majdanu
- Strzała musi być na tyle długa ŻEBY BYŁA DOPASOWANA DO BUDOWY ANATOMICZNEJ ZAWODNIKA I DAŁO SIĘ STRZELAĆ Z UŻYCIEM KLICKIERA
- nie trzymamy cięciwy w połowie długości a tam gdzie strzała umocowana jest w siodełku, jego położenie jest kwestią ustawienia danego sprzętu
- do strzelania nie używamy mięśni klatki piersiowej tylko pleców:D
Informacje dotyczące innych łuków są zapewne poprawne. --Tomek 16:13, 24 lip 2006 (CEST)
Skąd ta głupia maniera by siłę naciągu wyrażać w funtach? Funt to jednostka masy i ponadto stosowana wyłącznie przez anglosasów. Jednostką siły jest "N" (Niuton). Dawniej w Polsce zanim wprowadzono system SI w użyciu był kG jako jednostka siły co odpowiadało 1kG = 9,81N. Ponadto donośność łuku nie jest proporcjonalna do jego siły naciągu. Dotychczas największą donośność łuku odnotowano w Kaliforni (USA) przez łucznika amerykańskiego posługującego się łukiem z włókna szklanego o sile naciągu 264 N (27 kG). Wypuścił strzałę na odległość 960 m. Żadna kusza ani żaden łuk walijski nigdy na taką odległość nigdy nie strzelił mimo że siły naciągu łuku kuszy i łuku walijskiego są znacznie większe (kusze naciągano zazwyczaj lewarem).
Informacje o łuku sportowym zostały dodane.
[edytuj kod]Zaktualizowano artykuł, dodano definicję łuku sportowego.
Łuku refleksyjnego nie wynaleziono w Chinach w I w. p. n. e., bo z tego okresu posiadamy jego wyobrażenia w sztuce hellenistycznej i rzymskiej. Jego donośność dzięki kostce nadającej cięciwie dwie różne szybkości podczas zwalniania wynosiła do 450 m. Dlatego był uważany za broń szczególnie groźną i bardzo skuteczną. 300 stóp na sekundę to ok. 90 m/s, a nie 60. (1 stopa = 30,48 cm)
Historia łuku
[edytuj kod]Przepraszam, ale czy na pewno łuk jest bronią używaną od 35 tys. lat? Czy od 3,5 tys.?
Może wartoby dodać w tym artykule w jaki sposób zrobic łuk albo może ktos zna link do takiej stronki?
No właśnie! Na innych stronach jest, że ok. 8 tysięcy lat temu! HA!
Łuki rewersyjne
[edytuj kod]Witam chyba brakuje wzmianki o łukach rewersyjnych, nie barzo się znam, ale chyba to rodzaj pośrednich między łukiem prostym a refleksyjnym?
pozdrawiam --steifer 19:14, 25 mar 2007 (CEST)
źródła
[edytuj kod]czy mogę poznać źródła dot. łuku janczarskiego?Od kiedy był w użyciu?
drobny błąd merytoryczny
[edytuj kod]"Po wycelowaniu puszcza cięciwę, która pchana w kierunku drzewca przez jego siły sprężystości wystrzeliwuje strzałę." strzała nie jest pchana przez siły sprężystości cięciwy, tylko siłami sprężystości łuczyska, jeśli cięciwa odkształca się sprężyście to nieznacznie. mam tylko nadzieje, że moja uwaga (zasadna) nie zostanie zignorowana i usunięta jak podobne w innych artykułach (również zasadne) z powodu, że nie jestem zarejestrowanym użytkownikiem.
Odpowiadam: przecież jest napisane "(cięciwa) pchana w kierunku drzewca przez JEGO siły sprężystości (...)". Siły sprężystości DRZEWCA, nie cięciwy. Czytajmy uważniej.
W podtemacie "Strzelanie z łuku" są podstawowe błędy merytoryczne. Paradoks łucznika to nie uwalnianie cięciwy lecz zachowanie się strzały w odniesieniu do majdanu (sposób omijania majdanu). Drugim błędem jest opis "najistotnieszej" czynności przy strzelaniu z łuku. Sprawność czy postawa łucznika nie polega na umiejętności jak najdłuższego celowania z napiętą cięciwą! Wręcz odwrotnie, przy długim przytrzymywaniu napiętego łuku, ramiona (szczególnie drewniane) ulegają trwałym uszkodzeniom. W opisie podana jest umiejętność wytrzymywania nawet kilkanaście sekund jako cecha dobrego łucznika. Zgodnie z własną wiedzą i praktyką, celowanie z napiętymi ramionami łuku powinno trwać od 0,5 - 2 (3) sekund a nie dłużej. Oto następny błąd: "Łucznik musi wytrzymać ten wysiłek przez kilka, kilkanaście sekund, w czasie których, aby móc celnie wykierować swój łuk, nie może podlegać żadnym drganiom...". Nawet snajperzy zaopatrzeni w najnowocześniejszy sprzęt wojskowy strzelają wyczuwając cel miedzy amplitudami drgań własnych i broni i nie ma mowy o całkowitym bezruchu. Kim jest autor (współautor encyklopedii) tych wypowiedzi? /dzikuss
Autor wygląda na forumowego znawcę. Jeśli posiada to "łuk" bloczkowy. Ilość bzdur w prawie każdym punkcie przekracza zdrowy rozsądek. Dlaczego artykułu nie poprawie? Bo skasowanie całości i tak zostanie cofnięte przez jakiegoś nawiedzonego admina.
Gryfy
[edytuj kod]Łuk ma też gryfy (miejsce gdzie przymocowana jest cięciwa) ale nie wiem czy tylko refleksyjny. Dodałem do opisu budowy Jcubic (dyskusja) 09:32, 10 sie 2017 (CEST)